शिक्षक ध्येय

  आपले मत कोणी ऐकले नाही की वाईट वाटते त्याप्रमाणे इतरांनाही मत असतात, त्यांचा आदर करणे, ती जाणून घेणे ह्या भावना मूल्य संस्कारातूनच साध्य होऊ शकतात.   देशाची प्रगती, देशाचा विकास होतो ,त्या देशातील तरुण पिढी मुळे आणि संस्कारक्षम देशही घडला जातो तो या तरुणांमुळे. "भारत माझा देश आहे. सारे भारतीय माझे बांधव आहेत..." आपण रोज नित्यनियमाने शाळेतील परिपाठात आपल्या देशाच्या प्रतिज्ञेचे कथन, वाचन करतो. आपला एकच हेतू असतो, येणारी नवी पिढी देशाचा विकास करणारी, देशाला प्रगतीपथावर नेणारी अशी निर्माण व्हावी. परंतु एवढ्यावरच थांबून चालेल काय? आज आपल्या भारत देशाला खरी गरज आहे संस्काराची मूल्यांची, मूल्यसंवर्धनाची. आपण समाजात पाहतो गरिब व श्रीमंतातील दरी, स्त्रियांच्या प्रती असणारा वाईट दृष्टिकोन, उपेक्षित, तळागाळातील समाजाची होत असलेली अवहेलना. प्रत्येक व्यक्ती आज मी व माझा एवढा संकुचित विचार करते आहे. परंतु या चाकोरीबद्ध विचाराने आज समाजातून मूल्यांचा ऱ्हास होत झालेला आपणास पाहायला मिळतो. शाळेत येणाऱ्या प्रत्येक विद्यार्थी हा स्वतंत्र व्यक्ती आहे, त्यालाही मन, भावन...

  शिक्षण सेवेत सन 2000 पासून आज 20 वर्ष पूर्ण झाली. 20 पिढ्यांच भविष्य प्रामाणिकपणे घडविलं याचा सार्थ अभिमान वाटतोच. का वाटू नये, जो स्वत:चं कार्य स्वत:च्या नजरेत उत्तम पाहतो त्याच्या कार्याचा प्रामाणिक प्रयत्न समाजाच्या नजरेत कौतुकास पाञ ठरतो. मी या लेखातून एक प्रांजळ मत मांडू इच्छिते की , लोकांच्या नजरेत राहण्यापेक्षा स्वत:च्या नजरेत उत्कृष्ट बनावं. संस्कार व मूल्यवर्धनातून आजपर्यंत कित्येक विद्यार्थी घडवित गेले, घडवितही आहे. मग त्या लिस्टमध्ये लक्ष्मी कोनापूरे, अश्विनी कोनापूरे, राहूल थंब, गौरीशंकर कोनापूरे, सिध्दू, वंदना, समीर, सोनाली, राधिका असो नाहीतर आत्ताचा शुभम, राही व गुरू असो, प्रत्येक विद्यार्थी त्यांच्या कौतुकपूर्ण गुणवत्ता व हुशारीतून पटकन लक्षात येतो. पण... आज 1999 साल सप्टेंबर महिना आठवतोय. 1997-1999 असा डी. एड. शैक्षणिक प्रवास संपवून मी बार्शी हून घरी परतले. घरात वडिलांसोबत राजर्षि शाहू महराज प्राथमिक शाळेचे संस्थापक श्री. अनिल वाघमारे , वडिलांचे मिञ , वडिलांसोबत गप्पा मारत बसले होते. त्यांच्याशी वडिलांनी माझी ओळख करून दिली , तेव्हा अनुभव असावा म्हणून मला दूस...